معنی افسانه سرا در لغت نامه دهخدا

افسانه گو. قصه گو. داستان سرا. سرایندۀ افسانه. رجوع به افسانه ساز شود

معنی افسانه سرا در فرهنگ گویش مازندرانی

از روستاهای دهستان بالا لاریجان آمل

لغت نامه دهخدا

فرهنگ گویش مازندرانی

(یَ دَ / دِ)

افسانه سرا. داستان سرا. رجوع به افسانه سرا شود

(نَنْ دَ / دِ)

افسانه ساز. افسانه سگال. آنکه قصه میگوید. (ناظم الاطباء) :
افسانه سنج نیست لب خونچکان ما
صد جان گزنده حرف چکد از زبان ما.
طالب آملی (از ارمغان آصفی)

(زَ دَ / دِ)

آنکه قصه و سرگذشت میگوید. (ناظم الاطباء). افسانه پرداز. دروغ ساز. باطل گو

(نَنْ دَ / دِ)

آنکه قصه می گوید و سرگذشت می گوید. افسانه سنج. افسانه سگال. (ناظم الاطباء). سازندۀ افسانه و ترتیب دهنده آن. رجوع به افسانه شود

(دَ / دِ)

فسانه پرداز. افسانه گوی:
خواست تا بانوی فسانه سرای
آرد آیین بانوانه بجای.
نظامی